تاریخچه تکواندو

در باره تاریخچه ورزش رزمی تکواندو آنچه از نقوش آرمگاه های سلسله ( کورگوریو ) که زمانی برکره و منچوری تسلط داشته بر می آید نوعی ورزش رزمی در آن زمان تمرین می شده است در سلسله شیلا که همزمان با کورگوریو بر قسمتی از کره حکومت می کرده نیز هنری رزمی به نام سویاک تمرین می شده و حتی گروهی از شاهزادگان سازمانی به نام هوا رانگ تشکیل داده بودند و وظیفه ایشان حراست از حدود کشور بوده استسویاک یکی از تعلیمات ایشان بود . در معبد سوکورام در شهر کیونگ جو تندیسهای دو راهب بودایی در حال اجرای تکنیک پیشرفته تکواندو ( کومگانگ ماکی وجود دارد که سند محکمی بر وجود هنرهای رزمی در آن زمان است . مدارک تاریخی فراوانی از این گونه در نقاط مخلف کره وجود دارد و هنرهای رزمی مختلفی تحت نامهای سوبیک تا کوان بک ، تاگ یوک و خوصا بی گاک سول که هنر مبارزه با پا ها بوده موجود است .

taekwondo 

کمربند سفید های عزیز خوش آمدید:

این قسمت مخصوص افرادی است که قصد دارند تکواندو را شروع کنند و یا تازه شروع کرده اند.

ابتدا بهتر است که ورزش تکواندو را معرفی کنم این ورزش در حدود 1400 سال پیش در کشور کره ایجاد و به تکامل رسید، معنی لغت تکواندو "هنر شکستن و خرد کردن اجسام به وسیله دست و پا" است. تکواندو جزء ورزش های رزمی شناخته شده است و امروزه در جهان طرفداران بیشماری دارد، اگر تازه شروع کرده اید ورود تان را خوش آمد می گویم و اینکه واقعاً ورزش عالی را انتخاب کرده اید.

از معرفی این ورزش که بگذریم نوبت به لباس تکواندو می رسد که لباسی سفید رنگ است که یقه 7 شکل دارد، برای پوشیدن لباس بهتر است زیر لباس، لباس دیگری پوشیده نشود، تا مانع از تبخیر عرق روی پوست که برای تعادل گرمایی ایجاد شده نشود. بعد از پوشیدن لباس نوبت به کمربند می رسد که نحوه بستن آن را در قسمت نکته ها ذکر شده است.

برای ورود به تشک تمرین یا همان دوجانگ (معنی کره ای محل تمرین) حتما می بایست از استاد اجازه گرفت یعنی کنار تشک ایستاد و دست را بالا گرفت وقتی استاد متوجه حضور شما شد اگر به شما اجازه ورود داد پا ها را به هم می چسبانیم در حالی که دست ها به کنار ران چسبیده است مقداری خم می شویم (حالت چاریوت و سپس گینه) و وارد کلاس می شویم، همچنین وقتی خواستیم از کلاس خارج شویم با روشی که توضیح داده شد احترام می گذاریم و از کلاس خارج می شویم.

چند حرکت ساده:

حالت آماده باش (چونبی):

در همان حالت خبر دار که ایستاده ایم وقتی فرمان چونبی شنیده شد، آرام دست ها را به سمت بالا می آوریم وقتی دست ها به جناق سینه نزدیک شد در حالیکه آرام انگشت ها را مشت می کنیم پا ها را به اندازه یک کف پا از هم دور می کنیم و همزمان دست ها را پایین آورده تا جاییکه دسته ها به اندازه  ی یک مشت از کمربند پایین تر قرار گیرند و از یکدیگر به اندازه یک مشت فاصله داشته باشند.

ضربه مشت (جوموک):

مشت یعنی همان ضربه با دست در صورتی که انگشتان به صورتی که توضیح داده خواهد شد گره شوند.

چهار انگشت دست را جمع کرده به گونه ای که از نمای بغل تشکیل یک مربع دهد سپس انگشت شصت را جمع کرده و در کنار این چهار انگشت می خوابانیم.

مطابق شکل:

دفاع پایین (اَره ماکی):

فرض کنید می خواهیم از قسمت ران پای سمت راست با ساعد دستمان دفاع کنیم، ابتدا هر دو دست را مشت کرده و سپس دست چپ را بالا می آوریم آنگاه ساعد دست راست را بر روی بازوی دست چپ می گذاریم، اکنون در حالی که دست چپ را به سمت عقب کشیده دست راست را بر روی آن غلتانده و به کمی شک بر روی پای راست با فاصله کمی می گذاریم در این حالت دست چپ باید به صورت مشت (پشت دست به سمت پایین) کنار کمربند باشد.

دفاع وسط (مومتنگ آن ماکی):

این بار تصور کنید که می خواهید از پایین قفسه سینه خود (که جای بسیار حساسی از لحاظ ضربه پذیری در بدن است) با ساعد دست خود محافظت کنید، برای دفاع وسط از سمت چپ ابتدا دست چپ را در حالیکه انگشتان دست مشت است کنار بدن در سمت چپ می بریم در این حال زاویه آرنج (ساعد نسبت به بازو) در حدود 50 درجه است، همزمان با حرکت دست چپ دست راست را نیز به سمت چپ می بریم به گونه ای که مچ دست راست نزدیک شانه دست چپ قرار گیرد سپس با قدرت دست چپ را جلوی سینه آورده به گونه ای که ساعد دست چپ مقدار کمی از پایین قفسه سینه عبور کند و مشت دست از زیر چانه بالاتر نیاید (مچ تقریباً هم سطح گردن باشد) توجه کنید که همزمان با حرکت دست چپ، دست راست نیز باید بصورت مشت شده کنار کمربند و سمت راست بدن قرار گیرد.

دفاع بالا (الگول ماکی):

دفاع بالا نیز مانند دو دفاع دیگر که قبلاً توضیح داده شد با ساعد دست انجام میشود البته با قسمت نرم ساعد دست، برای انجام این دفاع از سمت چپ (با دست چپ) می بایست در حالیکه هر دو دست به صورت مچ است دست چپ را با کمی چرخش کمر به سمت راست نزدیک کمربند برد در این حال مچ دست راست را بر روی مچ دست چپ گذارد حال با سرعت دست چپ را به سمت بالا کشید و همزمان دست راست را کنار کمربند و در سمت راست برد، در این حال ساعد دست چپ بالا و جلوی سر شماست و پشت مچ دست به سمت عقب است، توجه کنید که ساعد دست به اندازه یک مشت از جلوی صورت شما جلو تر باشد.

پا (بال):

در مبارزات تکواندو برخورد قسمت مچ پا به پایین (که ترجمه آن به زبان کره ای بال است) با قسمت کمربند به بالا (به جز دست ها و شانه ها) موجب اخذ امتیاز می شود، از همین رو در تکواندو تکنیک های پا از اهمیت بالایی بر خوردار هستند که من در اینجا به چند تکنیک ساده، که برای گرفتن کمربند زرد، باید فراگیری شود می پردازم:

تکنیک آپ دولیو چاگی:

این تکنیک به گفته خیلی ها پر کاربرد ترین و در عین حال شاید ساده ترین تکنیک هم است (من که این طوری فکر نمی کنم) به هر حال برای اجرای این تکنیک در حالیکه گارد دست خود را حفظ می کنیم پا را به اندازه کمرمان بالا می آوریم و به صورت شلاقی (سریع و بدون مکث) ضربه می زنیم و دوباره جمع کرده و پایین می آوریم، این تکنیک بر روی هوگو (پوشش محافظ استخوان های سینه) اجرا می شود پس دقت داشته باشیم که از حد کمر پایین تر اجرا نکنیم، مگر به قصد یاد گیری باشد.

تکنیک آپ چاگی:

آپ چاگی به ضربه ای گفته می شود که با سینه پا و به سمت جلو زده شود، این تکنیک شاید در مبارزات کاربرد شایانی توجهی نداشته باشد ولی ضربه زیبا در عین سادگی نیاز به کشیده بودن عضلات پشت پا دارد،نکته قابل توجه در اجرای این تکنیک عدم شلاقی بودن آن است یعنی این ضربه بعد از رها شدن باید برای لحظه ای قفل شود، اجرای کامل آن به این شکل است:

در حالیکه گارد بسته خود را حفظ کرده ایم و پا از زانو شکسته است پا را بالا آورده و از زانو میشکنیم و سپس با قدرت با سینه پا ضربه زده و برای یک لحظه کوتاه در همان حالت باقی میمانیم ،سپس دوباره پا را از زانو جمع کرده و سر جای قبل می گذازیم.

تکنیک دولیو چاگی:

ضربه دولیو چاگی تکنیکی است که به قسمت بالای بدن (سر) اصابت می کند اجرای این تکنیک به این صورت است:

فرض کنید می خواهیم با پای راست این تکنیک را انجام دهیم در این حالت مقداری (در حد یک سانتیمتر) بر روی پنجه پای چپ بلند می شویم سپس پای چپ را 180 درجه می چرخانیم در این حالت پنجه پای چپ به سمت عقب و پاشنه آن به سمت جلو است حال پای راست را بالا آورده و از زانو به سمت سر حریف پرتاب می کنیم و با سینه پا ضربه را به صورت شلاقی به سر حریف می زنیم و سریع پا را از زانو جمع کرده و سر جای قبل می گذاریم.

تکنیک یوپ چاگی:

این تکنیک مانند دولیو چاگی اجرا می شود ولی با چندین تفاوت، اول اینکه این ضربه شلاقی نیست و مانند آپ چاگی نیاز به یک مکث کوتاه دارد، این ضربه بر خلف دلیو چاگی که با سینه پا اجرا میشد با تیغه خارجی پا (همانطور که در شکل بال مشاهده نمودید) انجام میشود این ضربه تنها به سر نمی خورد بلکه به هر کجای بدن از کمربند به بالا.

http://araktaekwondo.blogfa.com

نشست (سوگی):

چاریوت سوگی:    پاها هم از جلو و هم از عقب کاملاً جفت و چسبیده به هم می باشد و وزن بدن بطور مساوی روی هر دو پا تقسیم می شود، دستها نیز بر کنار ران پا در حالیکه انگشتان به هم چسبیده و شصت دست به صورت جمع شده کنار انگشتان واقع میشود.

آپسوگی:   پا ها به اندازه یک پا (طول یک کف پا) باز وزن بدن 70% پای جلو و 30% پای عقب می باشد.

آپکوبی سوگی:   پا ها به اندازه دو برابر طول کف پا از جلو و پا عقب باز و تقسیم وزن بدن در حدود 70% پای جلو و 30% پای عقب می باشد.

چوچوم سوگی:    پا ها به اندازه دو طول کف پا از طرفین باز و وزن بدن بطور مساوی تقسیم می شود.

2.       قبل از هر مسابقه دقایقی را صرف تمرکز و پاک کردن ذهن خود از مطالب متفرقه و متمرکز شدن روی هدف های مسابقه ای که در پیش دارید نمائید.

3.       عامل ترس، واکنش های طبیعی انسان در  مقابل ناشناخته هایش است و در هر انسانی وجود دارد؛ در شرایطی که دو مبارز از  یکدیگر شناخت کافی و یا قبلی ندارند کوشش خواهند کرد که همدیگر را ارزیابی نمایند، (حریف را بترسانند).

اگر شما هم ترسیده اید به هیچ وجه ترس خود را آشکار نسازید و قیافه ای آرام به خود بگیرید، بیاد داشته باشید اگر حریفتان هم ترسیده باشد سعی خواهد کرد آن را از شما پنهان سازد.

4.       تمرکز خوب و اعتماد به نفس یک مبارز در  نتیجه انجام تمرینات علمی و عملی منظم، شرایط خوب بدنی و فکر سالم است. اگر شما آمادگی لازم را چه از نظر روحی و چه از لحاظ جسمی برای مسابقه داشته باشید امکان کمی وجود دارد که در مسابقه پیروز نشوید.

5.       هرگز در مورد درجه کمربند حریفتان فکر نکینید. درجه و رنگ کمربند فقط نشانگر کوشش هر روز در تمرینات تکواندو و مسابقات وی است؛ درجه کمربند هرگز متضمن قدرت توانایی و شهامت رزمی نبوده و نخواهد بود. در واقع برتری صرف درجه رزمی در مسابقات کاملاً بی معنی است. بنابر این شما بایستی با شامه ای بسیار قوی تمام سعی خود را در طول مسابقات بکار ببندید.

6.       همیشه در وضعیت (گارد) سبک ولی مؤثر و قوی مستقر شوید. یک دست بایستی همیشه از صورت و دست دیگر از پرده دیافراگم و پایین تنه محافظت نماید. پاها باید به اندازه شانه ها از یکدیگر فاصله داشته باشند.

7.       فاصله شما و حریفانتان نباید زیاد یا کم باشد بلکه باید به حدی باشد که در هر شرایطی ضربه های خود را به وی برسانید و یا از وی دور شوید.

8.       قبل از شروع مسابقه حتماً نرمش های کششی و گرم کردن (warm-up) ساده را انجام دهید. بعد از هر مسابقه هم نرمش های کششی و سرد کردن (cool-down) بدن را که از اهمیت بیشتر برخوردار است حتماً انجام دهید.

9.       همواره باید شگرد های اختصاصی خود را توسعه دهید و روی یک یا چند تکنیک خاص مهارت پیدا کنید به طوریکه هر وقت و در هر شرایط بتوانید از آن بهره بگیرید. اگر حتی در اجرای یک تکنیک ساده و مؤثر اعتماد به نفس پیدا کنید، خیلی بهتر از تکنیک های متعددی است که دیگران نصفه نیمه انجام می دهند و شما به حد کافی در آنها تمرین ندارید.

10.   برای کسب تبحر و تخصص در هر تکنیک فقط باید با جدیت تمرین کنید تا در بلند مدت شگرد خاص کسب گردد.

11.   هدف را به دقت نشانه بگیرید و دقیقاً هدف زنی کنید، ولی هرگز به نقطه ای که قرار است ضربه بزنید، خیره نشوید و یا کاری نکنید تا حریف از قصد شما آگاه شود و آمادگی لازم را برای دفاع و یا ضد حمله پیدا نماید.

12.   در شروع هر مسابقه شما باید با اجرای تکنیک های فنی و یا ترفند های مختلف، برتری ذهنی و تکنیکی خود را به اثبات برسانید.

13.   به هیچ وجه به غیر از راهنمایی های کوچ خود به اطرافیان توجه نکنید و تمام حواستان را متوجه حریفتان کنید.

14.   همیشه ابتکار عمل را در دست بگیرید و امتیاز اول را کسب نمائید (زودتر از حریف امتیاز بگیرید).

15.   اگر در گرفتن ابتکار عمل از حریف موفق نشوید روی گارد دفاعی محکم و استوار خود را حفظ کنید. همیشه آماده باشید تا از روزنه های حمله های حریف (که رفته – رفته توسعه هم خواهند یافت) بیشترین و بهترین استفاده را ببرید.

16.   اگر از لحاظ امتیاز از حریف عقب افتادید، باید سعی کنید تا ابتکار عمل را دوباره بدست بگیرید. توجه داشته باشید که با این عمل چیزی را از دست نخواهید داد زیرا به هر حال از حریف عقب هستید و باید جبران کنید.

17.   همیشه سعی کنید در آخرین دقایق و لحظه های مبارزه (مخصوصاً وقتی که هر دو خسته هستید) یک بار دیگر کسب  امتیاز کنید. در چنین موقعیت هایی همواره مبارزی پیروز شده که موقعیت سنج خوبی باشد. ممکن است در همان لحظات آخر امتیازی را کسب کنید که جبرانش برای حریف بسیار مشکل باشد پس هرگز نا امید و تسلیم نشوید.

18.   چگونگی استقرار (نشست های) حریف را چک کنید و نقاط ضعف او را بیابید. برای خود نشستی برگزینید که بتوانید از آن نشست تمام ضد حمله ها را بر علیه حریفتان تدارک ببینید.

19.   هیچوقت بطور بسته و محدود مبارزه نکنید همیشه حریف را زیر نظر داشته باشید تا در مقابل حمله و یا هر حرکت وی بتوانید عکس العمل شایسته را نشان دهید.

20.   هر از چند گاه نشست خود را برای گمراه کردن و فریب دادن حریف تغییر دهید (با این عمل ضمن اینکه تعادل خود را حفظ می کنید، به عضلات خود نیز استراحت می دهید) و تمرکز فکری و برنامه ریزی حریف را بر هم می زنید و دوباره به همان نشستی که از روی آن بایستی ضد حمله ها را تدارک ببینید مستقر شوید.

21.   همیشه بیاد داشته باشید که بی برنامه و بیهوده حرکت نکنید زیرا هر یک از نشست ها، عضلات مختلفی را بکار می اندازند و در نتیجه عضلات بی جهت خسته خواهند شد. سعی کنید با تغییر نشست (البته نه بطور مداوم) به عضلات خود حتماً استراحت لازم را بدهید.

22.   هر تکنیک را تا به آخر اجرا کنید، هیچ وقت تکنیکی را نیمه کاره اجرا یا رها نکنید. حتی اگر از نظر کلاس تکنیکی از حریفتان پایین تر هستید، تکنیک را به حداکثر قدرت و سرعت اجرا کنید. بیاد داشته باشید که داوران همواره روحیه مبارزه ای شما را در نظر خواهند گرفت و این برای حریف شما بسیار دشوار خواهد بود که با حریفی چون شما که هرگز تسلیم نمی شوید مبارزه نماید.

23.   صدای «کیهاب» شما بایستی قوی و کوتاه باشد. یک کیهاب قوی و خوب نشانگر روحیه قوی مبارزه گر بوده و در مواقع خستگی شدید به تنفس مبارز هم کمک شایانی خواهد نمود.

24.   اگر احساس خستگی می کنید باید صبور باشید. به خاطر داشته باشید  که حریفتان هم طبیعتاً بایستی خسته باشد. باید همیشه سعی کنید انرژی خود را حفظ کنید. بدین منظور از حرکات بیهوده و غیر ضروری جداً پرهیز کنید. اول فکر کنید و سپس حمله یا ضد حمله مؤثر را انجام دهید این به شما کمک خواهد کرد از حریفتان بیشتر دوام بیاورید. ذخیره و حفظ انرژی برای یک مبارز بسیار مهم است خصوصاً در یک دوره مسابقاتی که بایستی در چند مرحله 3 راندی برگزار شود. بنابراین باید به اهمیت حفظ انرژی برای یک مبارزه دقیقاً پی برده باشید.

25.   حتی المقدور از تکرار مداوم یک تکنیک پرهیز کنید . شگرد خود را با تکنیک های دیگر ادغام کنید و سپس در فرصت مناسب آن را بکار ببرید. باید به خاطر داشته باشید که امکان موفقیت یک تکنیک آن هم بصورت تکراری نه تنها بسیار ضعیف بلکه در اکثر موارد کاملاً بی اثر است زیرا دیر یا زود حریف نسبت به تکنیک شما شناخت و آگاهی پیدا خواهد نمود ولی اگر تکنیک ها متفاوت و مختلف باشند. اولاً باعث شگفتی حریف شده و ثانیاً در روحیه اش تأثیر مستقیم می گذارد.

26.   همیشه گوش به فرمان داور مسابقه و کوچ خود باشید؛ اگر زمان «گالیو» داور را در حین اجرای تکنیک شنیدید بهتر است تا تکنیک را تا آخر اجرا نکنید. با این کار ضمن جلوگیری از اخطار بی مورد، شهامت، انعطاف، مردانگی و اطاعت از قوانین خود  را به همگان نشان می دهید و این لازمه کار هر تکواندو کار با شخصیت و با کلاس است.

27.   در مواقع حمله حریف سعی نکنید با عقب نشینی های پی در پی از مسابقه و مبارزه طفره بروید. بهتر است با تغییر جهت مناسب موقعیت را محاسبه کنید و به ضد حمله بپردازید و بهترین نتیجه را برای خود کسب کنید.

28.   ضمن اینکه کلیه حرکات حریف را به دقت زیر نظر دارید تکنیک هایی را که قبلاً (از نظر پیوستگی) یاد گرفته اید در ذهنتان مرور کنید و با شناسایی و نقاط ضعف حریف حداکثر استفاده را بکنید.

29.   در پایان ، چه مسابقه را برده باشید و چه باخته باشید بایستی به حریفتان و کوچ وی تبریک بگویید. از داوران و رئیس محوطه مسابقه (منشی) تشکر کنید و از محوطه مسابقه خارج شوید. همیشه باید احترام مسئولین برگزاری مسابقات را داشته باشید که اعتراض به رای صادره داوران و یا نتیجه اعلام شده از وظایف شما نیست و شما به هیچ وجه حق اعتراض لفظی به هیچ یک از مسئولین، داوران و ... را ندارید. با این رفتار شایسته و قابل احترام خود به همگان  ثابت می کنید که شما دارای ظرفیت و شخصیت هستید و برد و باخت های ظاهری و زود گذر در روحیه شما تأثیری نمی گذارد. همیشه بر این باور باشید که وجود مسابقات فرصتی است برای کسب تجارب بیشتر برای حضوری قدرتمند تر در مسابقات آسیایی، جهانی، المپیک و کسب سکوی افتخار برای سربلندی کشور و ملت عزیزمان.

رژیم غذایی ورزشکاران:

از آنجائیکه هنگام ورزش ماهیچه های بدن تحریک شده و باعث سوخت و ساز بدن یعنی متابولیسم می شود و همچنین سبب مصرف چربی قند و دیگر مواد ذخیره ای بدن می گردد، بنابر این برای جبران آن باید از پروتئین ها مانند گوشت پخته، تخم مرغ آب پز و شیر گرم استفاده گردد.

از نکات دیگر که باید در این زمینه رعایت شود این است که تعداد وعده های غذا زیاد و حجم آن کم باشد. به طوریکه مواد غذایی به تدریج مصرف شود و دستگاه گوارش فرصت کافی برای هضم و جذب آن مقدار داده شود و چون سرعت سوخت و جذب مواد قندی مانند خرما، توت خشک، انجیر خشک، عسل، آب نبات و غیره بیشتر استفاده گردد؛ زیرا خوردن این مواد در بدن گرما تولید می کند.

از دیگر نکاتی که ورزشکاران ملزم به رعایت آن هستند این است که از نوشیدن سرد به خصوص پس از مسابقه یا در حین مسابقه که در هوای سرد انجام می شود خودداری نمایند، زیرا چنین نوشابه هایی غالبا درد شدید شکم ایجاد می کند. لکن 2 الی 3 ساعت بعد از ورزش کردن، نوشیدن یک فنجان چای گرم مناسب است. غذای ورزشکاران در روز های تمرین و مسابقه باید متنوع و کاملاً متفاوت باشد و هر قدر به روز مسابقه بیشتر نزدیک می شوند از میزان مصرف مواد چربی بکاهند و بر مواد قندی بیفزایند. زیرا در روزهای تمرین فرصت کافی است که ورزشکار از مواد چربی که دیر سوز است استفاده کند، ولی در هنگام مسابقه به لحاظ سریع الجذب  بودن مواد قندی که قند خون را به سرعت بالا می برد لازم است که از این مواد استفاده کنند.

خوردن و نوشیدن:

1. حتی الامکان از خوردن غذا هایی که فاقد کالری هستند همانند کیک و شیرینی و نوشابه های گازدار که فاقد هرگونه ویتامین یا مواد معدنی هستند خود داری شود.
2. از خوردن غذاهای چرب خودداری شود. زیرا مدت زمانی که لازم است که غذا جذب بدن شود طولانی تر می شود.
3. روزانه دو نوبت میوه تازه استفاده شود. هم از مرکبات و هم از گوجه فرنگی.
4. سبزیجات تازه، همراه سالاد و چغندر فراموش نشود.
5. حداقل 3 لیوان شیر در روز نوشیده شود.
6. از مصرف بیش از حد چای  و قهوه خود داری شود.
7. ورزشکاران نباید بلافاصله پس از مصرف غذا بخوابند، زیرا این کار خواب را مختل می سازد.

نوع غذا قبل از مسابقه:

1. در زمان نزدیک به مسابقه باید سعی شود که معده کمترین حجم را داشته باشد، بطوریکه پرده دیافراگم بتواند نسبت به ورود هوای بیشتر به ششها کمک کند.
2. خوردن غذا های که بیش از حد تند و شور باشد جایز نیست.
3. مصرف غذا هایی مانند پیاز، حبوبات، کلم و ... پیش از شروع مسابقه که در بدن تولید گاز می کند جایز نیست.
4. از مصرف غذاهای چرب و مواد غذایی با پروتئین زیاد خودداری کرده، زیرا مواد غذایی با پروتئین زیاد در بدن حالت اسیدی ایجاد می کند و در نتیجه یک حالت نا مطلوب داخلی بوجود می آید.
5. 24 ساعت قبل از مسابقه از خوردن نوشابه گازدار پرهیز شود.

راهنمایی های تغذیه ای برای روز مسابقه:

1. دو الی سه ساعت قبل از مسابقه غذایی سبک بخورید.
2. طی مسابقه، از خوردن نوشابه های گازدار و شکر اجتناب کنید. فقط به میزان کافی آب طبیعی بنوشید تا بین مسابقات دهانتان خشک نشود.
3. یک ساعت بعد از آخرین مسابقه و حداقل دو ساعت قبل از مسابقه بعدی غذا بخورید. اگر فرصت کم بود به عنوان مکمل  نان یا میوه بخورید.

بهداشت ورزشی:

هدف از بهداشت ورزشی پیشرفت، پرورش و تأمین سلامت ورزشکاران می باشد و آن سلامتی جسمی، فکری، اجتماعی و روانی است.

1. وقتی به فعالیت ورزشی می پردازیم عمل تعریق برای تنظیم درجه حرارت بدن فعال می شود. پس از اتمام ورزش و فعالیت بخشی از مواد زائد عروق بدن بر روی پوست باقی می ماند که باید از سطح پوست بدن پاک شود. بنابر این ورزشکاران باید سعی کنند بعد از فعالیت های بدنی و ورزشی برای حفظ و رعایت بهداشت پوست بدن خود را استحمام نمایند و با آب و صابون بدن خود را بشویند و خشک کنند.
2. بعد از فعالیت های ورزشی سعی شود لباسهای ورزشی را بشوییم و در زیر نور آفتاب خشک کنیم. در صورتیکه به این امر توجه نشود محیط مناسبی برای رشد قارچ خواهد بود و بعد از استفاده مجدد لباسها به بیماری پوستی و قارچی مبتلا می شویم. اگر جورابهای شما (ورزشکاران) پس از مدتی استفاده به این نوع قارچ ها آلوده شود قارچ ها به سرعت به پا و انگشتان پا منتقل می گردد، سعی کنید در هنگام ورزش از جوراب های نایلونی استفاده نگردد. استفاده از جورابهای نخی بسیار مناسب است.
3. کسانیکه ورزش می کنند باید بدانند که در بدن آنها منبع و مراکز چرکی وجود نداشته باشد زیرا در زمان فعالیت و ورزش کردن سرعت گردش خون افزایش یافته و در اثر موجود بودن منبع چرکی مانند لوزه و دندان این چرک از طریق خون به قلب منتقل شده و باعث صدمات ارگانیک می شود و در دراز مدت رماتیسم قلبی ایجاد می کند.
4. استفاده از لباسهای مناسب ورزشی از قبیل پیراهن – شورت – گرمکن – شلوار – زانوبند در بعضی مواقع  ضروری است و باعث راحتی ورزش کننده در هنگام ورزش می شود. استفاده از لباس های پلاستیکی و شمعی و یا مشابه هنگام دویدن و یا ورزش های سنگین مناسب نیست زیرا پوشیدن اینگونه لباسها از تبخیر سطح پوست و در نتیجه خنک شدن جلوگیری و باعث خستگی زودرس ورزشکار می شود.
5. محل ورزش و تمرینات باید مطابق اصول بهداشتی چه از نظر نور، سرمایشی و گرمایشی باید رعایت لازم بشود، فضای مناسب از لحاظ تنفس و حضور اکسیژن رعایت شود.

تذکر:

1. هرگز با لباسهای معمولی و روزانه خود به ورزش نپردازید.
2. پس از ورزش در جریان هوای سرد قرار نگیرید، از نوشیدن آب آشامیدنی بسیار سرد و یخ بپرهیزید.
3. سعی کنید ورزش و تمرینات را با توجه به فصل انجام دهید

قوانین مسابقات تکواندو، تفسیرها و توضیحات آن:

بازدید کننده محترم: