حتماً از توبوکی که قبلاً با آن چند جلسه تمرین کرده‌اید استفاده نمائید. زیرا ممکن است در لباس نویی که تا بحال با آن فعالیت نداشته‌اید، احساس آرامش و راحتی ننماید. ظاهر ژولیده و درهم می‌تواند این احساس را در دیگران بوجود آورد که مبارز از روحیة بالایی برخوردار نیست و این موضوع می‌تواند روحیه حریف مقابل را چند برابر کند.
1) اهداف فیزیکی
علاوه بر افزایش دانش تکنیکی شخص، فرم از نظر پرورش جسمی سه هدف دارد: اول تمرین و آموزش تکنیک‌های پایه، دوم تقویت عضلات و استیل بدن برای حداکثر کارایی شخص. و سوم تقویت حرکت و انعکاس‌های سریع و واکنش در وضعیت دفاع از خود. هدف اصلی از تمرین این فرم بالا بردن قدرت حفظ تعادل لازم و جابجائی سریع مرکز ثقل بدن بدون برهم خوردن حالت بدن می باشد.
2) اهداف متافیزیکی
درتمرینات فرم کیفیت‌های غیرفیزیکی نیز وجود دارند که باید به آنها توجه بسیار کرد: هماهنگی جسم و ذهن، تکامل ذهن و روان. فروتنی و تواضع. هر فرم دارای یک مفهوم معنوی است. یعنی این‌که مبتکر و ابداع‌کننده آن قصد داشته اندیشه و هدف خاصی را بیان کند. پی بردن به آن مقصود ذهنی یکی از اهداف فرم‌رو می‌باشد. به این شکل که تکواندوکار علاوه بر توانایی کسب مهارت در اجرای صحیح و اصولی فرم، باید بتواند به آن نیروی فکری و ذهنی مقصود نیز دسترسی پیدا کرده و در بیان معنوی فرم نیز تبحر و توانایی پیدا کند.
به‌رغم آنکه فرصت زیادی تا اعزام تیم‌ملی تکواندو کشورمان به مسابقات قهرمانی آسیا (تایلند)
باقی نمانده و ترکیب اعزامی را نفرات با تجربه تشکیل می‌دهند ولی کادرفنی تیم اعزامی نمی‌تواند
نگرانی خود را از بابت تغییرات قوانین داوری و تأثیر آن بر عملکرد احتمالی بازیکنان خود پنهان کند.
هرچند بارها مربیان اعزامی با تیم‌ملی به مسابقات برون مرزی تکواندو از ناداوری‌ها و نفوذ
کشور کره بر آن نالیده‌اند ولی تکواندوکاران کشورمان با جنگندگی و رد و بدل کردن ضربات بیشتری
سعی در جبران خساست داوران در دادن امتیاز به آنها می‌کردند که همین امر باعث شد تا
بسیاری از کارشناسان و مربیان خارجی را معترف به جنگنده بودن بازیکنان ایرانی کند به نحوی
همین امر باعث افزایش میزان آسیب‌دیدگی بچه‌های ما نیز می‌شد.
اما با تغییر قوانین جدید در داوری حال این ورزش به سمتی حرکت می‌کند که احتمال کاهش
تعداد رد و بدل شدن تکنیک در آن می‌رود و بازیکنان برای حفظ حداقل امتیازات خود برای پیروزی
بر حریف به سمت یک بازی بسته حرکت کنند که بدون شک این امر از زیبایی‌های تکواندو خواهد
کاست و بعید به نظر می‌رسد این قوانین دوام چندانی در امر داوری نداشته باشد.
شکست غیر منتظره و به ناحق بهزاد خداداد در جام فجر نشان داد که عدم هماهنگی سه داور
از 4 داور کنار، در امتیاز دادن و همزمان فشار دادن دکمه امتیازات، باعث از بین رفتن حق مسلم
یک قهرمان می‌شود. قانون امتیاز طلایی در راند چهارم، 12 امتیازی بودن مسابقات یعنی اگر دو
بازیکن به عدد 11 برسند فردی برنده است که زودتر امتیاز 12 را کسب کند در واقع استرس و فشار
زیادی را بر روی بازیکن وارد خواهد آورد. بخصوص آنکه در تکواندو بسیاری از ضربات را دو تکواندوکار
همزمان به یکدیگر زده و تشخیص این‌که چه کسی اولین ضربه را وارد کرد برای داوران سخت خواهد
بود.
هرچند نمی‌توان منکر حساسیت داوری در مسابقات تایلند شد ولی با نگاهی به اسامی
اعزامی به این پیکارها می‌شود دریافت که نفجم، مهدیزاده، غلامزاده، ساعی و کرمی از چنان
تجربیاتی برخوردار هستند که بتوانند مانع گره خوردن یک بازی شوند. بخصوص آنکه وقتی مسابقات
گذشته ثابت کرده است که در مواقع حساس و مساوی در یک مبارزه داوران همیشه رای را به
حریفان ما داده‌اند. بدیهی است نکات لازم از سوی کادرفنی به بازیکنان کشورمان ارائه شده و آنها
به خوبی می‌دانند نباید ترسید و ارائه یک بازی هوشمندانه و هدفمند و با تغییر تاکتیک در مواقع
لزوم می‌توان به نتایج مورد نظر دست یافت. پس باید ملی‌پوشان ما به جای پرداختن به یک بازی
احساسی، سعی در کسب امتیازات لازم و حفظ آن داشته و بازی را به نوعی اداره کنند که نیازی
به امتیاز طلایی نداشته باشند.
هر چند نگرانی کادر فنی در این خصوص منطقی به نظر می‌رسد ولی این قانون برای همه تیم
های حاضر در این پیکارها وجود داشته و بالطبع آنها هم با چنین مشکلاتی روبرو خواهند بود پس
در چنین مواقع حساسی بازیکنی برنده از عرصه شیاپ‌جانگ خارج می شود که ضمن توجه به
صحبت‌های مربیان از تجربیات خود بهره گیرد. همچنین این نگرانی‌ها نباید طوری باشد که به نوعی
ترس را در حیطه یک تیم یا بازیکن دیکته کند. تکواندوکاران همیشه در میادین جهانی و آسیایی با
مسائل داوری دست و پنجه نرم کرده و در اکثر موارد هم با جنگندگی خود بر آن غلبه کرده‌اند.
تیم‌ملی تکواندو در تایلند می‌تواند پرچم کره را به‌رغم همه قدرتمند بودن و امکانات داشتنش
به زیر بکشد به شرط آنکه ابتدا روحیه قهرمانی را در خود ایجاد کند.
به‌رغم آنکه فرصت زیادی تا اعزام تیم‌ملی تکواندو کشورمان به مسابقات قهرمانی آسیا (تایلند)
باقی نمانده و ترکیب اعزامی را نفرات با تجربه تشکیل می‌دهند ولی کادرفنی تیم اعزامی نمی‌تواند
نگرانی خود را از بابت تغییرات قوانین داوری و تأثیر آن بر عملکرد احتمالی بازیکنان خود پنهان کند.
هرچند بارها مربیان اعزامی با تیم‌ملی به مسابقات برون مرزی تکواندو از ناداوری‌ها و نفوذ
کشور کره بر آن نالیده‌اند ولی تکواندوکاران کشورمان با جنگندگی و رد و بدل کردن ضربات بیشتری
سعی در جبران خساست داوران در دادن امتیاز به آنها می‌کردند که همین امر باعث شد تا
بسیاری از کارشناسان و مربیان خارجی را معترف به جنگنده بودن بازیکنان ایرانی کند به نحوی
همین امر باعث افزایش میزان آسیب‌دیدگی بچه‌های ما نیز می‌شد.
اما با تغییر قوانین جدید در داوری حال این ورزش به سمتی حرکت می‌کند که احتمال کاهش
تعداد رد و بدل شدن تکنیک در آن می‌رود و بازیکنان برای حفظ حداقل امتیازات خود برای پیروزی
بر حریف به سمت یک بازی بسته حرکت کنند که بدون شک این امر از زیبایی‌های تکواندو خواهد
کاست و بعید به نظر می‌رسد این قوانین دوام چندانی در امر داوری نداشته باشد.
شکست غیر منتظره و به ناحق بهزاد خداداد در جام فجر نشان داد که عدم هماهنگی سه داور
از 4 داور کنار، در امتیاز دادن و همزمان فشار دادن دکمه امتیازات، باعث از بین رفتن حق مسلم
یک قهرمان می‌شود. قانون امتیاز طلایی در راند چهارم، 12 امتیازی بودن مسابقات یعنی اگر دو
بازیکن به عدد 11 برسند فردی برنده است که زودتر امتیاز 12 را کسب کند در واقع استرس و فشار
زیادی را بر روی بازیکن وارد خواهد آورد. بخصوص آنکه در تکواندو بسیاری از ضربات را دو تکواندوکار
همزمان به یکدیگر زده و تشخیص این‌که چه کسی اولین ضربه را وارد کرد برای داوران سخت خواهد
بود.
هرچند نمی‌توان منکر حساسیت داوری در مسابقات تایلند شد ولی با نگاهی به اسامی
اعزامی به این پیکارها می‌شود دریافت که نفجم، مهدیزاده، غلامزاده، ساعی و کرمی از چنان
تجربیاتی برخوردار هستند که بتوانند مانع گره خوردن یک بازی شوند. بخصوص آنکه وقتی مسابقات
گذشته ثابت کرده است که در مواقع حساس و مساوی در یک مبارزه داوران همیشه رای را به
حریفان ما داده‌اند. بدیهی است نکات لازم از سوی کادرفنی به بازیکنان کشورمان ارائه شده و آنها
به خوبی می‌دانند نباید ترسید و ارائه یک بازی هوشمندانه و هدفمند و با تغییر تاکتیک در مواقع
لزوم می‌توان به نتایج مورد نظر دست یافت. پس باید ملی‌پوشان ما به جای پرداختن به یک بازی
احساسی، سعی در کسب امتیازات لازم و حفظ آن داشته و بازی را به نوعی اداره کنند که نیازی
به امتیاز طلایی نداشته باشند.
هر چند نگرانی کادر فنی در این خصوص منطقی به نظر می‌رسد ولی این قانون برای همه تیم
های حاضر در این پیکارها وجود داشته و بالطبع آنها هم با چنین مشکلاتی روبرو خواهند بود پس
در چنین مواقع حساسی بازیکنی برنده از عرصه شیاپ‌جانگ خارج می شود که ضمن توجه به
صحبت‌های مربیان از تجربیات خود بهره گیرد. همچنین این نگرانی‌ها نباید طوری باشد که به نوعی
ترس را در حیطه یک تیم یا بازیکن دیکته کند. تکواندوکاران همیشه در میادین جهانی و آسیایی با
مسائل داوری دست و پنجه نرم کرده و در اکثر موارد هم با جنگندگی خود بر آن غلبه کرده‌اند.
تیم‌ملی تکواندو در تایلند می‌تواند پرچم کره را به‌رغم همه قدرتمند بودن و امکانات داشتنش
به زیر بکشد به شرط آنکه ابتدا روحیه قهرمانی را در خود ایجاد کند.
